Archeolaria van Uffelter grond
Ze zeggen dat het armoede troef was in Drenthe.
Dat zoiets klopt, kan ik bevestigen,
Toen we de deel van onze keuterij uit ongeveer 1850 verbouwden
en alles op de schop ging om nieuwe invulling te geven
vonden we nog geen scherf, geen mes, oh ja
wel een hoefijzer.
“Het zal wel een boer geweest zijn die netjes was,
niet van rommel hield, opruimde”, zo zei men.
Maar waar liet hij dat dan?
Verbranden natuurlijk! En restanten dan?
Graven in Uffelter grond is graven in onbestemd gebied.
Nijeveners of Ruinewoldigers vertellen dat het “geen grond”is.
Grond die voor niets deugt, nou ja, dat zeggen ze,
Wij bewerken dagelijks Uffelter grond op zoek naar ons verleden.
Voor ons gevoel stuiten we alleen maar op het heden,
en op ijstijd of hoe dat heten mag.
Stukjes graniet zijn schering en inslag.
In een vitrinekast showen we die buit.
Ze zeggen dat intussen heel Nederland op de schop is geweest.
Shovels en motorkettingzagen als onze grote vrienden/vijanden.
Ze zeggen dat we in een beekdal wonen,
En warempel, als je het weet kun je het zien.
Met een beetje grootdoenerij wonen we op de grens
van beekdal en ijswalsstuwing.
En sommigen melden graag dat er ook nog een oorlog overheen gedenderd is.
Spannend gebied; goed voor toeristische wandelingen.
En wij houden anno heden verplicht niet van rommel en geven alles mee
aan de vuilnisauto. Maar waar laat die auto de boel? En wat na verbranding?
Wat laten wij na aan archeologische objecten?...
Sporen in het Uffelter zand.
Wij overwegen onze geringe vondst weer aan de aarde terug te geven,
dan hebben volgende generaties weer iets te ontdekken
Mocht ik wat schamper doen over het vak en hetgeen wij vinden.
Ik stel voor, dat zoiets u niet mag hinderen.
Lang leve ons heden in de verdere toekomst.
Jan Piet van den Berg, febr.2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten