Steenbergen 1962
In Steenbergen
waar ik als neolitisch kind
begraven leek
een grafgift in geboortegrond
als toegift in de tijd
ik dwaalde onder dekstenen
en riep nog om mijn vader ver
mijn moeder roepend in de rouw
om haar begraven kind
en alles was versteend rondom
de trechterbeker lag ik scherven
ik moest de toekomst lijmen
met de tijd
de barsten in de keien vol
dode eeuwigheid
Arjen Boswijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten